احمد حاجی‌شریف، معاون آموزش و پژوهش و نظارت بر چاپ و نشر قرآن سازمان دارالقرآن‌الکریم کشور، در گفت‌وگو با خبرگزاری قرآنی ایران(ایکنا)، در ابتدا درباره نحوه کتابت قرآن کریم در کشور گفت: در کشور ما بیش از 500 کتاب آموزش روخوانی وجود دارد که این شیوه، همان شیوه متداول در 10 قرن گذشته در کشورمان بوده است که قرآن‌های آن زمان هم به همین صورت چاپ و توزیع می‌شده و همچنین برخی از قرآن‌ها کلی بوده‌اند یعنی سی جزء یا روش‌هایی که در مکتب‌خانه‌ها به دانش‌آموزان آموزش می‌دادند و مشکلی هم وجود نداشت.
این استاد برجسته اضافه کرد: هم‌اکنون به همان شیوه در قریب به اتفاق مؤسسات، مساجد و حسینیه‌ها به طور کلی قرآن آموزش داده می‌شود و بالای 99 درصد قرآن‌های جزیی شامل جزء 30، 29، سوره انعام یا سوره یس و ... به شیوه گذشته آموزش داده می‌شوند؛ یعنی آنچه قرائت می‌کنیم، کتابت می‌شود.
حاجی‌شریف افزود: از لحاظ علامت‌گذاری هم باز علامت‌هایی که در قرآن‌ها در 10 قرن گذشته بوده است، وجود دارد. در واقع آموزش در کشور ما به این شیوه بوده و هنوز هم پا برجاست است ولی متأسفانه در آموزش و پرورش که محور اصلی آموزش قرآن باید از این سازمان شروع شود که دانش‌آموزان را موظف کرده است، هفته‌ای دو ساعت و اخیراً هم بر این دو ساعت اضافه شده است، قرآن را فراگیرند، این اتفاق نمی‌افتد.
این مسئول در رابطه با شیوه به کار گرفته شده در آموزش و پرورش اظهار کرد: در واقع شیوه آموزش در آموزش و پرورش هم از لحاظ علامت‌گذاری و هم از لحاظ کتابت کلمات متفاوت است؛ یعنی آنچه خوانده می‌شود، نوشته نمی‌شود که در این رابطه هم البته باید گفت که در کتاب‌های درسی دوگانگی وجود دارد.
این مؤلف کتب قرآنی با تأکید بر آگاهی مربیان از سیر تکاملی رسم‌الخط قرآن کریم در ادامه بیان کرد: آگاهی از سیر تکاملی رسم‌الخط قرآن از زمان پیامبر اکرم(ص) تا کنون، بر هر معلم قرآن لازم است زیرا معلم قرآن باید تلفظ صحیح کلمات و آیات قرآن را یاد دهد که تلفظ صحیح با شناخت علامت‌ها میسر است.
وی با اشاره به تفاوت این علامات تأکید کرد: این علامت‌ها در بعضی از قرآن‌ها با قرآن‌های دیگر تفاوت دارند، آشنایی با تمامی این علامت‌ها که در قرآن‌هایی با رسم‌الخط‌های مختلف عربی، فارسی، ترکی و اردو به کار برده شده‌اند نیز لازم است، زیرا امروزه این قرآن‌ها در دسترس همه است و یک معلم قرآن باید با تمامی آنها آشنا باشد.
حاجی‌شریف با اشاره به متن درس نیز گفت: در متن درس نوع آموزش هم از لحاظ کتابت و علامت‌گذاری به یک شکل است و اگر همان آیه بخواهد تمام شود، نوع کتابت و علامت‌گذاری فرق می‌کند که این به ضرر دانش‌آموزان است و باید از سوی کارشناسان خبره در این زمینه بررسی و بازنگری صورت گیرد.
وی در ادامه با اشاره به این نکته که در مؤسسات قرآنی روش متفاوت است تصریح کرد: در مؤسسات قرآنی و جلسات آموزشی دقیقا غیر از این مسئله صورت می‌گیرد یعنی همان شیوه‌ای که 10 قرن گذشته صورت گرفته می‌شده در مؤسسات قرآنی هم صورت می‌گیرد.
معاون آموزش و پژوهش و نظارت بر چاپ و نشر قرآن سازمان دارالقرآن‌الکریم کشور در ادامه در رابطه با آموزش‌های متناسب برای نوجوانان تأکید کرد: برای آموزش قرآن در هر مقطعی ابتدا باید مخاطب را شناخت چرا که برای آموزش قرآن مثلاً به کودکان و نوجوانان سبک‌های مختلفی وجود دارد که در هر یک از آنها ابتدا باید مشخص شود از فراگیر قرآن انتظار چه توانایی‌هایی، در پایان دوره می‌رود و اهداف یک دوره آموزشی از قبل تعیین شود.
این مسئول تصریح کرد: آموزش قرآن به معنی خواندن قرآن به تنهایی نیست، در واقع روخوانی بسیار مهم است اما برای آموزش قرآن ایجاد انگیزه از هر چیز دیگری مهم‌تر است که برای ایجاد انگیزه نیز فهم آیات قرآن بسیار تأثیرگذار خواهد بود.
حاجی‌شریف در رابطه با مهم‌ترین ویژگی یک مربی قرآن بیان کرد: برای یک معلم قرآن علم تجوید، صوت و لحن کافی نیست برای یک معلم خوب تنها اخلاق قرآنی مهم است که اگر نور قرآن در روح و وجود معلمی رسوخ کند آن فرد چه بخواهد و چه نخواهد به دلیل برکات قرآن تبدیل به معلمی شایسته می‌شود.
این مؤلف کتب دینی و قرآنی در ادامه در رابطه با نحوه ارتباط مناسب محتوای کتب درسی با نیاز‌های جامعه گفت: مسئله اینجا است که به چه میزان و به چه شکل مسائل محتوایی را باید به بچه‌ها آموزش دهیم که من معتقدم آموزش به صورت غیرمستقیم به قرآنآموزان می‌تواند بهترین نوع آموزش باشد تا به نوعی در نحوه یادگیری قرآنآموزان تأثیرگذار شود.
وی نحوه تأثیرگذاری در یادگیری قرآنآموزان را شکل جذاب آموزش قرآن عنوان و خاطرنشان کرد: اگر قرآن به نوعی به قرآنآموزان آموزش داده شود که حس علاقه‌مندی و انگیزش در آنها بالا رود سبب این می‌شود که روز به روز تعداد فراگیران در جامعه بیشتر شود.
